Ilmuan Malaysia masih tidak
terfikir untuk kaji fenomena "krisis rohani" (spiritual crisis) |
Saya pernah jadi “tambi”(budak pejabat) kepada Allahyarham Tan Sri Jaafar bin Abdul. Dari kalangan peristiwa yang saya ingat semasa berkhidmat bawah beliau, ialah satu insiden kecil di mana beliau kelihatan kecewa bila satu temujanji dengan seorang personaliti besar di zaman itu dibatalkan di saat akhir.
Kebetulan
saya berada di bilik beliau ketika itu.
Beliau merenung saya bila setiausahanya memberitahu tentang pembatalan
itu. Tiba-tiba terpancut dari mulut
beliau. “Hah ... ingat Mat, inilah nasib kamu bila
pencen kelak. Semua orang yang pernah rapat
dengan kamu akan kena foot and mouth disease (sakit kuku [kaki] dan mulut)”.
Tan Sri Jaafar Abdul. Seorang 'bos' yang pemurah |
Saya
terpingga tidak faham apa maksud beliau, tetapi belum sempat saya buka mulut
untuk bertanya, beliau menyambung ... “masa
kamu dalam khidmat, semua orang berebut nak jumpa kamu. Tapi bila kamu pencen, semua tak senang nak
jumpa kamu. Kamu talipon dia orang tak senang
nak bercakap. Sakit mulut lah tu. Kamu ajak jumpa mereka tak boleh datang. Sakit kaki”.
Saya ketawa
terkikik (nak ketawa nyaring tidak berani depan Tan Sri itu). Tetapi ketawa bukan lah kerana apa yang
beliau cakapkan itu lucu, tetapi kerana gaya beliau ungkapkan ayat tersebut. Siap dengan mimik muka.
Ketika itu, insiden itu
tidaklah mengusik kalbu. Seepas itu adalah
saya ceritakannya sebagai bahan bualan jenaka kepada dua tiga orang sahabat. Namun suatu hari selang 15 tahun kemudian
insiden itu menerjah saya dalam bentuk flashback (imbas kembali) yang sangat
vivid (seakan-akan gambar hidup).
Hari itu secara
kebetulan saya bersua seorang bekas pembesar satu kementerian dalam masjid
(tidak perlu sebut siapa) selepas solat zohor.
Saya merenung ke matanya, tetapi karektor itu cuba mengalihkan
pandangan. Gerak tubuh beliau kelihatan
seolah-olah mahu mengelak dari bertemu saya.
Tetapi saya buat bodoh, terus menghulur kedua-dua tangan untuk
bersalam. Beliau berlakun terkejut,
tetapi dari air muka beliau saya pasti dia tersangat gembira dengan salaman
saya. Bukan setakat gembira, tetapi
kelihatan seolah-olah terangkat setabir mendung yang menyelubungi kewujudan
beliau.
Sakit kuku dan mulut lazimnya dikaitkan dengan lembu |
Di pendekkan
cerita, saya borak kosong sambil menemani beliau ke parkir. Dan ayat yang keluar dari mulut beliau
ketika melangkah masuk ke dalam kereta menjentik hati saya ... "Inilah orang
pencen ... nak cari kawan kena datang masjid".
Sekoyon-koyon
itu juga flashback insiden saya dengan Allahyarham Tan Sri Jaafar Abdul datang
menerpa.
Semenjak
insiden itu, setiap kali saya terdengar, berdepan atau terbaca tentang gelagat orang pencen, saya akan tersenyum sendirian terkenang akan cakap “foot and mouth
disease” Tan Sri Jaafar.
Bersambung.
No comments:
Post a Comment